چیزهایی درهم

بوسیدن تو در قلب تاریخ زیبا بود. نباید خیلی بودنت را برای خودم بزرگ کنم. همین که هستی خوب است اما باید قبول کنم هر اتفاقی ممکن است بیوفتد. باید قبول کنم شنیدن اخبار مزخرف بی بی سی از حرف های من برایت مهم تر است. باید قبول کنم مال من نیستی و برای زندگی من نیامدی. باید قبول کنم خانه و زندگی دیگری داری. باید قبول کنم تنها هستم. یوگا برایم آرامش عجیبی آورده است. آرامشی که مدت های زیادی از آن اثری نبود. خوبم. در تلاشم با خودم در صلح باشم. حسود نباشم، اهمیت چندانی به نظر و فکر بقیه ندهم، انتظار نداشته باشم کسی، من و دنیایم را بفهمد. دوست دارم درباره کارم تصمیمات تازه ای بگیرم. سالهاست که هیچ لذتی از کارم نمی برم. یکی از آرزوهایم رسیدن به کاری که بتوانم با علاقه به آن بپردازم. حتی خودم را وقفش کنم. لذت ببرم. گره ای باز می کنم، به کاری بیایم. امتحانات نزدیکند. باید درس بخوانم. رویاهایم را جدی تر از همیشه دنبال می کنم و می دانم روزهای روشن و آفتابی به زودی از راه می رسند. مدت هاست چیزی ننوشتم. دلم برای کلاس خوبِ نوشتن تنگ شده است. از اغتشاشات این روزها بگویم، اصلا سر درنمیاورم چه خبر است. نمی دانم این ها بطور دقیق چه کسانی هستند و چه می خواهند. اما از اینکه این وضعیت ادامه پیدا کند می ترسم. منتظر هیچ انقلابی نیستم و جز حرکت تدریجیِ عاقلانه راهِ دیگری برای هیچ نوع تغییری سراغ ندارم. نوشته چیزهایی درهم...

پیگیرِ جابجایی بودم و چیزهای خوبی نشنیدم. در حال حاضر چاره ای جز تحمل این قفس تنگ وجود ندارد. اعتراض های مردم یا هرچیز دیگری که اسمش هست ادامه دارد. کمی ترسیده ام. خوب است که می میریم، زنده بودن سخت است. دلهره، ترس، زلزله و هزار اتفاق دشوار در انتظار زنده هاست. خوب است که نمی خواهم بچه ای داشته باشم که شاهد خشکسالی و جنگ باشد. دنیای بدی شده است. از اتفاق های عصر نمی خواهم چیزی بنویسم. خسته ام. خوشحالیِ روزهای قبل را تا حدودی از دست داده ام. در اداره غمگین شدم. مثل همیشه هیچ پشتوانه و حمایتی در کار نیست. جابجایی نیاز به سفارش و پارتی بازی دارد. هیچ کس هم نیست که بخواهد برای من قدمی بردارد. خسته و بی حوصله ام. نوشته شده توسط ستاره در 21:20 |  لینک ثابت   •  چیزهایی درهم...